Preventie bij eetstoornissen: bezint eer ge begint!

Preventie: bestaat in verschillende vormen en voor verschillende doelgroepen. Meestal gedaan op scholen en gericht op onderliggende factoren (= algemene preventie). Jongeren die verhoogd risico lopen (vb. sterke internalisering slankheidsideaal, weinig zelfvertrouwen,...) kunnen baat hebben bij preventie meer op hun maat (= selectieve preventie). Wie reeds problemen heeft kan gebaat zijn met hervalpreventie en steun van lotgenoten.

 
Cause and Effect: How the Media You Consume Can Change Your Life from Miss Representation on Vimeo.

Dove - Workshop voor zelfwaardering (editie voor leerkrachten en voor moeders van 11- tot 14-jarige dochters).

Op het bot - verzameling van talloze opdrachten, spelen en andere methodieken rond mediaweerbaarheid, groeipijnen en zelfwaardering.

Informatiebrochure voor leerkrachten (mogelijkheden voor preventie)



Sensibilisering: lezingen en workshops over eetstoornissen voor studenten, ouderverenigingen, vrouwenverenigingen, gehele bevolking (vb. lezing, infosessie, lessen voor verpleegkundigen, voedingsdeskundigen, studenten Banaba Geestelijke Gezondheidszorg, studenten Sociale Readaptatiewetenschappen,...). Informatie op een interactieve wijze gebracht en aangevuld met ervaringsdeskundigheid.

Ch@tten zonder gezicht

Praten, babbelen, kwebbelen,... Allemaal synoniemen voor chatten. Alleen doen we het niet F2F (Face to Face = gezicht tegen gezicht) maar wel via het internet!

Hoe begeleid je als ervaringsdeskundige een online groepsgesprek?

Wat zijn de uitdagingen?

Welke vaardigheden heb je nodig?

Hoe verwelkom je mensen, hoe houd je dynamiek in een (groeps)gesprek, hoe kan je afronden?
Welke techniek heb je best "in de vingers"?

In deze opleiding komen inzichten aan bod uit de Ch@tlas en uit het boek "Niet alle smileys lachen" (bronvermelding in de powerpoint).

 

“Online hulpverlening is hulp die instellingen bieden bij psychische, sociale of maatschappelijke problemen waarbij gebruik gemaakt wordt van internettechnologie. Het richt zich op het primaire zorgproces van informatie, advies, ondersteuning, begeleiding, behandeling of nazorg.”  (Frank Schalken, 2010).

Onlinehulp kan geboden worden door vrijwilligers, hulpverleners, therapeuten, gezondheids- of preventiewerkers enz.

AN-BN biedt als zelfhulpvereniging online informatie, advies en ondersteuning. Voor de andere aspecten (begeleiding, behandeling en nazorg) zullen we doorverwijzen.

Bronnen

·         OpleidingE-Mental Health (Open Universiteit, mei 2012)

·        Een aantal SlideShare-presentaties
www.slideshare.net
Trefwoord: “onlinehulp” (presentatie 1, presentatie 2, presentatie 3, presentatie 4)

·         Aantal boeken:

o   Ch@tlas: http://icto.arteveldehs.be/ch@tlas

o   Handboek onlinehulpverlening

o   Niet allesmileys lachen

o   Internet alsmethodiek in de jeugdzorg

Voor online therapie bij eetstoornissen (niet voor anorexia nervosa, wel voor andere soorten eetstoornissen of eetproblemen), kun je kijken op de volgende websites:
www.interapy.nl
www.boulimiadebaas.nl
www.eetprobleemdebaas.nl
www.eetbuienondercontrole.nl

Een online zelfhulpprogramma in Nederland is Featback. Dit programma biedt informatie over eetstoornissen, de kans om een dagboek met gedachten bij te houden waarop geautomatiseerde feedback volgt en bij alarmsignalen is begeleiding door een psycholoog mogelijk. Meer info: www.featback.nl

Meer informatie?
http://www.online-hulpverlening.be/blog/
http://www.online-hulpverlening.be/
http://e-hulpvlaanderen.ning.com/
http://www.expertonlinehulp.be/

Doe eetstoornissen de das om!

Help ons aan gratis promotiemateriaal door ons te liken:

http://dasmijnvereniging.be/foto/inzending/128

 

 

Wil jij ook een foto met das insturen (zonder herkenbaar gezicht)?

Dat kan nog tot 31 maart 2013 naar els@anbn.be

We gebruiken de inzendingen voor een nieuwe affiche!

Persvoorstelling Provincie Vlaams-Brabant

Op maandag 11 maart 2013 organiseerde Provincie Vlaams-Brabant, o.l.v. gedeputeerde Monique Swinnen, een persconferentie om de vernieuwende projecten in de welzijnszorg voor te stellen. We werden uitgenodigd in Scherpenheuven, in het Woonzorgcentrum OLV Ster der Zee.

 

 

Het project “Samen sterk door vrijwilligerswerk” zet in op het ontwikkelen van ervaringsdeskundigheid bij eetstoornissen. Het is de eerste keer dat een dergelijk onderbouwd en uitgewerkt project zich zal richten op de eetstoornisproblematiek. Daarnaast is het project ook uniek omdat we verschillende perspectieven willen verenigen: zowel mensen met een eetstoornis, als ouders en partners komen samen om hun ervaringen om te zetten naar ervaringsdeskundigheid. In de vereniging Anorexia Nervosa Boulimia Nervosa worden zelfhulpactiviteiten georganiseerd voor deze doelgroepen en we hebben geleerd hoe waardevol het is om ervaringen uit te wisselen, om een beter begrip te krijgen voor alle betrokken partijen.

Mensen denken vaak dat het voldoende is om ervaring te hebben met een bepaalde problematiek om zich ervaringsdeskundig te noemen. Ervaringsdeskundigheid vraagt echter meer: het betekent dat je voldoende afstand hebt genomen van de ervaringen die je hebt opgedaan en dat je over vaardigheden beschikt om die ervaringen in te zetten in de ondersteuning of hulp aan lotgenoten, of in het begeleiden van activiteiten om het taboe en de misvattingen rond de problematiek te doorbreken.

Het project is gebaseerd op de herstelvisie, het motiverend werken en het inzetten van ervaringsdeskundigheid als hefboom naar herstel en (re)integratie in de maatschappij. Lotgenoten kunnen elkaar ondersteunen en motiveren om autonoom stappen te zetten, maar wel in verbondenheid met mensen die hen aanmoedigen en die hen sterken in het geloof in eigen talenten en competenties. In 10 sessies van een halve dag willen we de deelnemers de tools meegeven om ervaringsdeskundigheid op te bouwen. Vanaf april worden zij ook gecoacht in het uitvoeren van de activiteiten die ze begeleiden en organiseren. Op regelmatige basis worden intervisiemomenten georganiseerd, om hen gedurende een heel jaar te ondersteunen in hun ontwikkelingsproces.

17 deelnemers hebben zich aangemeld om de opleiding te volgen. Deze ervaringsdeskundigen zullen zich inzetten om workshops of infosessies op beurzen te begeleiden voor scholen en de “gewone burger”, om mee te draaien in een hulpverlenersteam dat gericht is op de zorg voor mensen met een langdurige eetstoornis, om mensen via gesprekken, via de telefoon, chat of mail te woord te staan en om lotgenotencontacten te begeleiden op verschillende plaatsen in Vlaams-Brabant.
Om dit alles te realiseren overleggen we of werken we samen met verschillende partners in de geestelijke gezondheidszorg, zoals het UZ Gasthuisberg Campus Kortenberg, Similes, vrouwenverenigingen (vb. KVLV), Familieplatform Geestelijke Gezondheid, Vlaams Patiëntenplatform, enz.

Eén van de hoogtepunten waar we naartoe werken is de eerste Vlaamse Dag tegen Eetstoornissen, die op zondag 29 september 2013 op de Sociale School in Heverlee georganiseerd zal worden. Onze ervaringsdeskundigen zullen er gespreksgroepen begeleiden voor mensen met een eetstoornis, voor ouders en voor partners, ze zullen optreden als Ambassadeurs en ze zullen ook hulpverleners en studenten te woord staan. Met dit evenement alleen al verwachten we minstens 250 geïnteresseerden te bereiken.

Telefonische hulp - ervaringen van deelnemers

Enkele belangrijke gedachten die we onthouden van onze gesprekken en oefeningen:

• LUISTEREN is ontzettend belangrijk!
• BENOEM wat je aan de andere kant hoort gebeuren, of wat je vermoedens zijn (vb. als het stil blijft en je hoort snikken, benoem dan dat je hoort dat de ander het moeilijk heeft, dat het gesprek precies veel losmaakt, dat de ander zich verdrietig, angstig, ongerust, vertwijfeld,... voelt,...).
  Bijvoorbeeld: Als er een stilte valt, kan je benoemen dat het stil geworden is en dat je je afvraagt waar de ander mee bezig is, waar hij over aan het nadenken is, wat er door hem heen gaat,...
• DOORVRAGEN helpt om situaties beter in te schatten en ook om mensen het gevoel te geven dat er echt naar hen geluisterd wordt.
• Als er vertrouwen is in een gesprek, dan gaat het vlotter. Ook aan de telefoon werken we dus best aan relatie-opbouw.
• De meeste "oproepers" zijn al erg tevreden dat er iemand de tijd neemt om naar hen te luisteren en dat je er voor hen bent. Soms vragen ze ook naar persoonlijke ervaringen ("Is dat bij u ook zo geweest?"). Hierop kan je eerlijk antwoorden en nadien ook terugkoppelen naar algemene ervaringen: andere ouders/patiënten/partners ervaren gelijkaardige dingen, voor de ene is het eerder X en voor de andere is het eerder Y.
• De vraag van waaruit mensen bellen is per soort "oproeper" anders (vb. er is een verschil tussen de vragen van ouders en de vragen van mensen met een eetstoornis of van pers). Maar de onderliggende houding die je als beantwoorder aanneemt is wellicht gelijkaardig, ook al geef je andere informatie of stel je andere soorten vragen.
• Partners zullen vaker informatie vragen over wat ze nog kunnen verwachten, of welke gedragingen of kenmerken ze aan de eetstoornis kunnen toeschrijven en wat niet.
• Ouders voelen vaker de nood om hun verhaal te vertellen, ze ervaren meer paniek, angst, stress, bezorgdheid, gewoon alleen al omdat zij een andere relatie hebben met de persoon met de eetstoornis (een verticale relatie, met meer verantwoordelijkheid).
• Patiënten zullen aanvankelijk wel wat geruststelling nodig hebben. Het is een hele stap om de telefoon op te nemen en over problemen te praten. Soms zijn ze op zoek naar concrete informatie (waar kan ik het beste geholpen worden, is opname wel nodig voor mij, wie kan ik het beste inlichten, hoe moet ik het mijn ouders vertellen,...?). Soms zijn ze op zoek naar erkenning: het probleem heeft een naam en ik ben niet de enige die het heeft.

Als je wil toetsen of het gesprek een antwoord was op de vraag van de oproeper (met andere woorden: of hij tevreden is), kan je vb. vragen:

• Was dit gesprek wat je ervan verwachtte?
• Hoe heb je het gesprek ervaren?
• Beantwoordde het gesprek aan uw verwachtingen?
• Heeft u een antwoord op uw vraag?
• Soms kan het ook zinvol zijn om enkele grote lijnen nog even samenvattend te herhalen. Op die manier kan je nadruk leggen op de tips die je hebt meegegeven en kan je nadien ook toetsen of dit voldoende is.

Denk op voorhand goed na hoe je jezelf zal voorstellen. Met welke woorden neem je de telefoon op?

Het zou kunnen dat sommige mensen juist meer emoties durven tonen aan de telefoon dan in een face-to-face gesprek, omdat er toch nog meer anonimiteit en veiligheid is. De gesprekspartner kan je niet zien, waardoor er toch een beetje minder "angst voor beoordeling" meespeelt.

Sessie 6: Hallo, met wie spreek ik?

In deze zesde sessie bespraken we:

1. de eigenschappen van telefonische hulpverlening
2. de soorten "oproepers" die AN-BN contacteren
3. de voor- en nadelen van telefonische hulpverlening
4. de W- en H-vragen en de gesloten en open vragen
5. do's en don'ts bij het voeren van een telefoongesprek
6. wat te doen bij mogelijke moeilijke situaties
7. wat de mogelijkheden zijn van intervisie bij AN-BN

 



 



Provincie Vlaams-Brabant subsidieert!

AN-BN diende vorig jaar een dossier in bij de provincie Vlaams-Brabant voor het vernieuwend project in de gezondheidszorg "Samen sterk door vrijwilligerswerk". Vorige week kregen we de groene vlag: het project werd goedgekeurd!

Omdat er voor deze doelgroep nog geen gelijkaardige initiatieven bestaan, omdat we een sterk dossier hebben opgebouwd en omdat de provincie ook het belang erkent van vrijwilligerswerk en van het inzetten van ervaringsdeskundigen ondersteunt zij het project met een subsidie voor een jaar (3750€ voor materiële en praktische kosten). De kosten voor personeel neemt AN-BN volledig op zich: dit is een grote investering, maar we zijn er van overtuigd dat ze zal renderen en dat ze ook noodzakelijk is om nieuwe zuurstof in de vereniging binnen te brengen en om onze activiteiten verder te kunnen uitbreiden en om nog meer mensen te kunnen bereiken.

 

Dankzij deze subsidie kunnen we onze vrijwilligers een gratis opleiding aanbieden en hen nog beter ondersteunen. Het laat ons ook toe om het lesmateriaal, de werkdocumenten en de begeleidende documenten voor de "vormingswerker" degelijk te onderbouwen en ter beschikking te stellen van derden, wat we o.a. ook nu al doen via deze weblog. We vinden het immers belangrijk om onze (ervarings)kennis te delen, zodat ook anderen kunnen leren van ons eigen leerproces. Verder kunnen we dankzij deze subsidie de activiteiten die onze vrijwilligers in de toekomst zullen begeleiden (of aan deelnemen) bij een breder publiek bekend maken en beter coördineren.

 

Intussen zijn de eerste vijf sessies van de vorming achter de rug. Daardoor hebben we ook wat meer zicht op de taken die deze nieuwe lichting van een 15-tal vrijwilligers op zich kan nemen.

Onze ervaringsdeskundige vrijwilligers zullen zich o.a. inzetten voor:
- telefoonpermanentie (als ervaringsdeskundige ouder)
- praktische ondersteuning bij de dagelijkse werking
- permanentie in het Inloophuis of in de Inloopmobiel (gesprekken met verschillende doelgroepen)
- begeleiding van chat en/of forum (doelgroep: mensen met een eetstoornis)
- begeleiding van workshops of informatieve sessies (doelgroep: studenten, mensen uit gehele bevolking, familieleden (vb. bij Similes),...)
- deelnemen aan beurzen of congressen: permanentie met een informatiestand, om mensen te informeren over de problematiek (en daarmee aan preventie te doen)
- begeleiden van een nieuwe praatgroep (start: april 2013, elke 3de zaterdag van de maand tussen 14u. en 16u.)
- de medewerking aan een behandelingsteam, om als ervaringsdeskundige een eigen perspectief aan te leveren (overleg start binnenkort)
- begeleiden van activiteiten, zoals knutselactiviteit (vb. 16 maart)
- meewerken aan informatieverzameling en informatiedeling (artikels opzoeken, samenvatten en klasseren, schrijven voor het tijdschrift Antenne, deelnemen aan onderzoek of interviews,...)
- het organiseren en begeleiden van de eerste Dag tegen Eetstoornissen (29 september 2013)
- mensen informeren via Facebook of Twitter
- ...