Met een groep van ongeveer 8 personen hebben we stilgestaan bij het concept "ervaringsdeskundigheid", bij de kracht van verbondenheid (en hoe we die kunnen versterken), bij het versterken van autonomie (om mensen te empoweren) en bij onze competenties (en hoe je mensen kan helpen hun competenties te vinden en in te zetten).
Vervolgens zijn we aan de slag gegaan met onze ervaringsverhalen. Voor heel wat deelnemers blijft dat een confronterende opdracht: kijken waar je staat, waar je vandaan komt en hoe jouw weg is verlopen. Wat heb je er uit geleerd en wat wil je vanuit jouw ervaringen meegeven aan anderen?
Om van een unieke ervaring te komen tot ervaringsdeskundigheid is het zinvol om ervaringen te delen en op zoek te gaan naar wat ons verbindt en waarin we verschillen, hoe onze belevingen gelijk lopen of anders zijn. Op die manier kunnen we vanuit die unieke ervaringen komen tot kennis die we samen delen en die ons helpt om lotgenoten bij te staan.
Op basis van de verhalen die
gedeeld werden kwamen een aantal gemeenschappelijke elementen, maar ook verschillen
naar boven.
Zo was het duidelijk dat
ieders verhaal uniek is en dat het ervaringsverhaal dat men vertelde ook op een unieke manier vorm heeft
gekregen. De ene heeft er tijd voor uitgetrokken om regelmatig wat neer te
schrijven, de andere schreef een aantal gedachtestreepjes neer om haar verhaal aan te
kunnen verbinden en nog iemand anders schreef een “afscheidsbrief” aan haar
eetstoornis.
Hoewel we aanraden om een
eetstoornis niet in het geheim en op jezelf te willen overwinnen, zijn er ook
mensen die zonder specifieke eetstoornis-begeleiding kunnen herstellen van een
eetstoornis. Wat daarbij heel opvallend is, is dat zij gelijkaardige processen
doormaken als mensen die wel in behandeling gaan:
• Actieve copingvaardigheden inzetten (leren omgaan met
emoties of situaties)
• Herstelkapitaal aanwenden (persoonlijke sterktes leren
zien en inzetten)
• Sociale steun inzetten
• Positieve veranderingen in het leven doormaken (studie,
relatie, job, verhuis,…)
Hieronder vinden jullie een
aantal bijzondere elementen van onze sessie terug.
·
Het is aangenaam om ook meer informatie te
horen over wie je bent als persoon, naast het verhaal van je eetstoornis. Op
die manier leren we in eerste instantie een persoon kennen, die daarnaast ook
nog eens ervaring heeft met een eetstoornis.
·
Enkele krachtige lijnen in de verhalen die we
deelden:
o
Het belang van leren praten over wat je
bezighoudt, met anderen (er niet alleen mee blijven zitten, steun zoeken,
jezelf omringen met motiverende, inspirerende, positieve mensen)
o
De afstand tussen buiten (rationeel, stoer of
timide) en binnen (in de knoop zitten met jezelf, geen verbinding hebben met
wie je écht bent of wat je ware emoties zijn)
o
Het belang van jezelf goed te leren kennen en
jezelf daarin ook ernstig te (mogen) nemen: vertrouw op je intuïtie en zet geen
maskers op (wees écht, wees jezelf)
o
Leer dat emoties er mogen, dat je ze kan
uiten op een zachte manier
o
Zoek naar wat jij zelf nodig hebt, hoe
moeilijk de zoektocht ook is, hoe verleidelijk het ook is om vast te houden aan
wat bekend is: ga op zoek naar wat goed werkt voor jou, wat jij zelf ziet
zitten
o
Een eetstoornis is een vicieuze cirkel: je
vult een leegte op, maar omdat je niet met de “gepaste” voeding opvult blijf je
je leeg vullen.
o
Ook al is herstellen een weg van vallen en
opstaan: stop niet met hopen en geloven, een leven zonder overmatige fixatie en
zonder ingekapseld zitten in de eetstoornis is wel degelijk mogelijk!
o
Voor heel wat mensen werkt een eetstoornis zoals
een overlevingsstrategie: het is als een verdovend scherm tegen pijnlijke
gebeurtenissen of tegen pijnlijke, moeilijk te reguleren emoties. Zolang je dit
scherm gebruikt sta je niet ten volle in het leven, maar je wordt geleefd door
de eetstoornis.
